Boterhammen zonder beleg

Kriebels in mijn buik. Morgen komen ze thuis. De meiden. Toen ik pas met mijn lief was, vond ik het prima als de meiden drie weken vakantie vierden bij hun moeder. Dan kwam ik even bij van mijn nieuwe rol als stiefmoeder. Tijd om te bezinnen en te bedenken hoe ik het zou doen als ze weer thuis zouden zijn. Inmiddels mis ik ze als er niet zijn. Week één is nog te doen. Week twee ook nog wel. Maar de laatste week vind ik het wel weer welletjes. Natuurlijk hebben ze het fijn. En wij ook met ons drietjes. Maar we zijn gewoonweg niet compleet. Als boterhammen zonder beleg.

Wel heb ik besloten dat het fijner is om ze als laatste 'te hebben'. Uitzwaaien na drie weken samen op vakantie is lastiger dan nog drie weken samen voor de boeg. Zo heeft elke wolk een silver lining. En ik denk aan al die samengestelde gezinnen en de regenboog aan gevoelens die vakantie met zich meebrengt. Hopelijk maakt iedereen er het beste van.

Mijn lief is als altijd wijs als ik mijn gemis met hem deel. "Waarom, de meiden hebben het toch heerlijk." Hij heeft gelijk! Maar ik weet dat ook zijn hart een sprongetje maakt als morgen twee bruinverbrande meisjes met blonde haren over het tuinpad zo ons hart weer binnenlopen.

Zo kun je het ook bekijken...